Het Pegasus Team in Brussel – mei 2007

Er waren veel lopers bij voor wie het op 27 mei de eerste keer was … althans wat Brussel betreft! Dit had mijn taak aanzienlijk kunnen vergemakkelijken vermits het de gewoonte is dat debutanten een verslag schrijven voor dit blaadje; helaas heeft niet iedereen hiervoor tijd (lees goesting) gevonden. Gelukkig waren we met een redelijk grote bende van Pegasus, dus de uitslagen alleen beslaan reeds een bladzijde, maar hieronder toch even een kort sfeerbeeld.

Dit jaar was het vervoer naar Brussel geregeld door de club (lees onze efficiënte penningmeesteres), dus er was voor iedereen plaats aan boord! Naarmate we Brussel naderden steeg de spanning (last minute tijdschema’s werden nog op de handen geschreven, nummers in laatste instantie nog verwisseld) alsook de bezoekjes aan het bustoilet. Zoals gewoonlijk werd naar ons vaste stekje getrokken in het vliegtuigmuseum, waar de zenuwen verder werden opgespannen en het koude zweet kon opkomen… .

Na een korte opwarming in het “plas” park (hierbij zal ik maar geen beschrijving geven van het zicht waarop ik vergast werd na een kortstondig oponthoud in de struiken … deze die erbij waren weten wel waarover het gaat) werd richting startbox getrokken. De bolero klonk al door de boxen (gelukkig duurt die wel even), en na een beetje wringen en duwen geraakten we toch op onze plaats (alhoewel, de vijfde rij wanneer er 28000 deelnemers aan de start zijn zou je wel een beetje optimistisch kunnen noemen …). Iets voor drie begon de Brabançonne en om 3uur stipt werd de hele bende in gang geschoten. Een beschrijving van het lopen van 20 km door Brussel laat ik over aan de debutanten die wél een verslagje schreven. Wat mij betreft was deze editie van Brussel succesvol, de kilometers gingen vlotjes voorbij, enkel de laatste drie waren wat moeilijker (maar denkelijk hebben de meeste lopers dan wel wat last van de vorige 17). Zoals meestal heb ik moe maar voldaan de eindstreep gehaald.

Globaal genomen denk ik dat iedereen van onze club tevreden was met zijn prestatie al weet ik dat er wel enkele uitzonderingen zijn.

Hieronder volgen de uitslagen van de deelnemers van Pegasus

Reacties van onze debutanten:

Mijn eerste keer… !

27 mei 2007, 12.15u

Zij die gaan sterven, groeten elkaar !

Een 40-tal Pegasus’ers, samen met een aantal andere liefhebbers vertrekken samen per bus richting Brussel. Voor sommige is het de tweede, derde, vierde…wie weet zelfs de twintigste keer.

Voor mij, jawel, de ÉÉRSTE keer dat ik mij waag aan de 20 km van Brussel.

Onderweg wordt nog de laatste “hand” gelegd aan het te volgen loopschema en wordt nog naarstig gezocht naar een praktische opbergplaats, met algemene hilariteit tot gevolg. De loopnummers en bijhorende chip worden nog onderling verwisseld. En wat ik als leek al meteen geleerd heb : als je zeker wil zijn van een “goede tijd”…hang dan je chip aan de schoen van een clublid met degelijke reputatie !

Bij aankomst in het museum van de “vliegerkes” volgt een opeenvolging van toiletbezoek, omkleden, toiletbezoek, eten van krachtvoer, toiletbezoek, opwarming, toiletbezoek en….. zich begeven naar de start.

Na een oorverdovende knal, die in slechtere tijden de oorlog moet inluiden, komt de menigte langzaam op gang.

De eerste 8 km blijf ik in de buurt van de “hazen” van 1:50. Ik begin stilaan in het ritme te komen en laat de groene ballonnetjes voor wat ze zijn. Toch maar niet te snel, want het moeilijkste stuk moet nog komen. En inderdaad, zoals mij meermaals werd gezegd, vanaf kilometer 17 gaat het steil bergop.

Het valt allemaal nog best mee en ik bereik zonder al te grote uitputting kilometer 19. Ik drijf het tempo iets op. Tenslotte wat kan het mij schelen, binnen enkele minuten is het “fini” en dan mag ik doodop zijn. En inderdaad moe maar voldaan bereik ik de finish in een “voor mij” aanvaardbare tijd.

Naar mijn gevoel…die 20 km van Brussel…voor herhaling vatbaar !

Kristel

Mijn doop

Mijn doop was op een zondagmorgen begin maart. Ik liep voor de eerste keer mee met een groepje van de club. Jan Bartier lokte me mee maar gaf na een halfuur op… wist niet wat me te wachten stond.

Ik bereikte toen reeds een doel, namelijk meer dan anderhalf uur joggen. Dat was een grote sprong want ik liep sinds enkele maanden 3 maal een half uur per week.

Op dat moment besloot ik om de 20 van Brussel te doen, de afstand had ik waarschijnlijk reeds gelopen.

Ik beet mij vast in de wekelijkse trainingen en ik ontdekte later de drive in wedstrijdlopen.

Jammer genoeg kon ik mezelf daar niet begrenzen zodat mijn benen overbelast werden. Gedwongen rust zodat ik zonder veel training aan de start kwam in Brussel.

Een prettig gevoel om dit evenemt in clubverband te kunnen mee maken. Geen kopzorgen, wel nuttige tips!

De wedstrijd zelf. De eerste helft had ik frisse benen en vlinders in mijn hoofd, ik droomde van een goede tijd.

Maar de tweede helft verzuurde mijn benen en liep ik krampachtig. Het werd aftellen en afzien op de laatste helling.

’s Avonds in Bleuke was het nog gezellig napraten samen met de club.

Maar de dag later moest ik achterwaarts de trap af! Had mij wederom geforceerd…

Heb veel dingen bijgeleerd! Het belangrijkste is echter: loop elke wedstrijd in clubshirt! of ge zult het gehoord hebben…

Groeten,

Ben