Na de knappe prestaties van vorig jaar, Pegasus team 1 behaalde een eindtijd van 3.01.46 op de aflossingsmarathon, team 2 deed er iets langer over en kwam over de finish na 3.16.18, lagen de verwachtingen dit jaar wat hoger! Zouden we erin slagen om onder die magische grens van 3 uur te blijven?
Waar we vorig jaar in laatste instantie 1 man te kort kwamen, Jan W loste dit op door 2 maal te lopen, zaten we nu, dat dachten we althans, in een luxepositie. Ten tijde van de laatste, echte, voorbereiding, woensdag, konden we immers rekenen op 7 lopers, 1 man in reserve dus, want er moesten in totaal 6 ronden van 7 kilometer gelopen worden. Maar toen sloeg het noodlot toe. Jan W kwam die training ten val en zou pas het weekend na de marathon terug in actie proberen te komen. Nu ja, geen vuiltje aan de lucht, 6 lopers is immers perfect wanneer het aflossingsteam 6 rondes moet afleggen, niet?
Donderdag echter kreeg Willy een telefoontje van Raymond, met de melding dat er familiezaken waren tussengekomen en dat we dus niet langer op zijn aanwezigheid konden rekenen. Nog 5 lopers schoten over. Vrijdag na training, belde Willy, om zich te verzekeren van de aanwezigheid van Jules zaterdag, even naar Jules, en ook deze laatste bleek verstek te geven (omwille van… wel, we wachten nog op een geldig excuus!). Vrijdagavond waren de troepen dus gereduceerd tot 4 lopers en werd in allerijl, het noodplan in actie gesteld. Stef en Reinoud werden opgetrommeld, de ene had familiezaken en de andere, tja die was wat ziekjes. Maar met het welzijn van de club in het achterhoofd, besloot Reinoud de troepen te komen versterken.
Zaterdag was het D-day. Er moesten 6 ronden gelopen worden en dit met 5 lopers (waarvan, laat het duidelijk zijn, één zieke). We besloten ’s morgens om die laatste ronde te verdelen over de aanwezigen (Reinoud zou direct na zijn ronde huiswaarts keren), zodat iedereen een extra duit in het zakje zou doen. Maar het lot had het duidelijk niet op Pegasus begrepen, zo zal verder nog duidelijk worden.
Jos nam de eerste ronde voor zijn rekening, liep een sterke tijd en gaf de band door aan mij. Mijn rondje werd de te verwachten lijdensweg maar liep goed af zodat ik na 30.20 de band kon afgeven aan Geert. Geert zette zijn beste beentje voor en gaf daarna de stok door aan Reinoud. Reinoud, duidelijk wat ziekjes, liep een behoorlijke tijd, al weten we dat dat beter moet kunnen als er geen microben in het lichaam aanwezig zijn. Na zijn ronde ging de stok naar Willy, die ronde 5 zou doen waarna we als club de laatste ronde zouden aangaan.
Maar, zoals gezegd, het noodlot sloeg nog een aantal, ja je leest het goed, AANTAL keer toe. Tijdens de eerste ronde schoot er bij Jos iets in de kuit, en dus werd lopen daarna onmogelijk. En ook geert kwam na aankomst meldden dat hij last had. Van 4 lopers voor de laatste ronde, waren we uiteindelijk met 2. Na de ronde van Willy, nam ik de band over, en Willy kwam mij rond 4.3 km terug tegemoet en liep vandaar de laatste ronde verder uit.
Detail van de rondes:
Jos, Ronde 1: 31.37 Annelin, Ronde 2: 30.23
Geert, Ronde 3: 32.58 Reinoud, Ronde 4: 31.27
Willy, Ronde 5: 31.08 Combironde: 31.15
TOTAAL 3.08.48
Ondanks al deze tegenslagen, liepen we de totale marathon uit in 3.08.48, wat ons een 15 plaats opleverde op een totaal van 80 groepen. Een puike prestatie dus, die het beste deed vermoeden voor de Kerstcorrida in Leuven, gepland later deze maand.
Bon, aan alle lopers, dikke merci voor de inzet, met een extra applausje voor Reinoud! De anderen, tja, je weet bij voorbaat dat de gouden schoen er dit jaar niet meer inzit!!
Sportieve groetjes, Annelin